1Factum est autem cum cessassent loqui, indignatus Holofernes vehementer, dixit ad Achior : 2Quoniam prophetasti nobis, dicens quod gens Isral defendatur a Deo suo, ut ostendam tibi quoniam non est deus nisi Nabuchodonosor, 3cum percusserimus eos omnes, sicut hominem unum, tunc et ipse cum illis Assyriorum gladio interibis, et omnis Isral tecum perditione disperiet : 4et probabis quoniam Nabuchodonosor dominus sit univers terr : tuncque gladius militi me transiet per latera tua, et confixus cades inter vulneratos Isral, et non respirabis ultra, donec extermineris cum illis. 5Porro autem si prophetiam tuam veram existimas, non concidat vultus tuus : et pallor qui faciem tuam obtinet abscedat a te, si verba mea hc putas impleri non posse. 6Ut autem noveris quia simul cum illis hc experieris, ecce ex hac hora illorum populo sociaberis, ut, dum dignas mei gladii pnas exceperint, ipse simul ultioni subjaceas. 7Tunc Holofernes prcepit servis suis ut comprehenderent Achior, et perducerent eum in Bethuliam, et traderent eum in manus filiorum Isral. 8Et accipientes eum servi Holofernis, profecti sunt per campestria : sed cum appropinquassent ad montana, exierunt contra eos fundibularii. 9Illi autem divertentes a latere montis, ligaverunt Achior ad arborem manibus et pedibus, et sic vinctum restibus dimiserunt eum, et reversi sunt ad dominum suum. 10Porro filii Isral descendentes de Bethulia, venerunt ad eum : quem solventes, duxerunt ad Bethuliam, atque in medium populi illum statuentes, percunctati sunt quid rerum esset quod illum vinctum Assyrii reliquissent. 11In diebus illis erant illic principes Ozias filius Micha de tribu Simeon, et Charmi, qui et Gothoniel. 12In medio itaque seniorum, et in conspectu omnium, Achior dixit omnia qu locutus ipse fuerat ab Holoferne interrogatus : et qualiter populus Holofernis voluisset propter hoc verbum interficere eum, 13et quemadmodum ipse Holofernes iratus jusserit eum Isralitis hac de causa tradi, ut dum vicerit filios Isral, tunc et ipsum Achior diversis jubeat interire suppliciis, propter hoc quod dixisset : Deus cli defensor eorum est. 14Cumque Achior universa hc exposuisset, omnis populus cecidit in faciem, adorantes Dominum, et communi lamentatione et fletu unanimes preces suas Domino effuderunt, 15dicentes : Domine Deus cli et terr, intuere superbiam eorum, et respice ad nostram humilitatem, et faciem sanctorum tuorum attende, et ostende quoniam non derelinquis prsumentes de te : et prsumentes de se, et de sua virtute gloriantes, humilias. 16Finito itaque fletu, et per totam diem oratione populorum completa, consolati sunt Achior, 17dicentes : Deus patrum nostrorum, cujus tu virtutem prdicasti, ipse tibi hanc dabit vicissitudinem, ut eorum magis tu interitum videas. 18Cum vero Dominus Deus noster dederit hanc libertatem servis suis, sit et tecum Deus in medio nostri : ut sicut placuerit tibi, ita cum tuis omnibus converseris nobiscum. 19Tunc Ozias, finito consilio, suscepit eum in domum suam, et fecit ei cnam magnam. 20Et vocatis omnibus presbyteris, simul expleto jejunio refecerunt. 21Postea vero convocatus est omnis populus, et per totam noctem intra ecclesiam oraverunt, petentes auxilium a Deo Isral.