1In finem, filiis Core. Psalmus. 2[Audite hc, omnes gentes ;auribus percipite, omnes qui habitatis orbem : 3quique terrigen et filii hominum,simul in unum dives et pauper. 4Os meum loquetur sapientiam,et meditatio cordis mei prudentiam. 5Inclinabo in parabolam aurem meam ;aperiam in psalterio propositionem meam. 6Cur timebo in die mala ?iniquitas calcanei mei circumdabit me. 7Qui confidunt in virtute sua,et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur. 8Frater non redimit, redimet homo :non dabit Deo placationem suam, 9et pretium redemptionis anim su.Et laborabit in ternum ; 10et vivet adhuc in finem. 11Non videbit interitum,cum viderit sapientes morientes :simul insipiens et stultus peribunt.Et relinquent alienis divitias suas, 12et sepulchra eorum domus illorum in ternum ;tabernacula eorum in progenie et progenie :vocaverunt nomina sua in terris suis. 13Et homo, cum in honore esset, non intellexit.Comparatus est jumentis insipientibus,et similis factus est illis. 14Hc via illorum scandalum ipsis ;et postea in ore suo complacebunt. 15Sicut oves in inferno positi sunt :mors depascet eos.Et dominabuntur eorum justi in matutino ;et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. 16Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi,cum acceperit me. 17Ne timueris cum dives factus fuerit homo,et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus : 18quoniam, cum interierit, non sumet omnia,neque descendet cum eo gloria ejus. 19Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur ;confitebitur tibi cum benefeceris ei. 20Introibit usque in progenies patrum suorum ;et usque in ternum non videbit lumen. 21Homo, cum in honore esset, non intellexit.Comparatus est jumentis insipientibus,et similis factus est illis.]