1Et consummati sunt sermones Tobi. Et postquam illuminatus est Tobias, vixit annis quadraginta duobus, et vidit filios nepotum suorum. 2Completis itaque annis centum duobus, sepultus est honorifice in Ninive. 3Quinquaginta namque et sex annorum lumen oculorum amisit, sexagenarius vero recepit. 4Reliquum vero vit su in gaudio fuit, et cum bono profectu timoris Dei perrexit in pace. 5In hora autem mortis su vocavit ad se Tobiam filium suum, et septem juvenes filios ejus nepotes suos, dixitque eis : 6Prope erit interitus Ninive : non enim excidit verbum Domini : et fratres nostri, qui dispersi sunt a terra Isral, revertentur ad eam. 7Omnis autem deserta terra ejus replebitur, et domus Dei, qu in ea incensa est, iterum redificabitur : ibique revertentur omnes timentes Deum, 8et relinquent gentes idola sua, et venient in Jerusalem, et inhabitabunt in ea : 9et gaudebunt in ea omnes reges terr, adorantes regem Isral. 10Audite ergo, filii mei, patrem vestrum : servite Domino in veritate, et inquirite ut faciatis qu placita sunt illi : 11et filiis vestris mandate ut faciant justitias et eleemosynas, ut sint memores Dei, et benedicant eum in omni tempore in veritate, et in tota virtute sua. 12Nunc ergo filii, audite me, et nolite manere hic : sed quacumque die sepelieritis matrem vestram circa me in uno sepulchro, ex eo dirigite gressus vestros ut exeatis hinc : 13video enim quia iniquitas ejus finem dabit ei. 14Factum est autem post obitum matris su, Tobias abscessit ex Ninive cum uxore sua, et filiis, et filiorum filiis, et reversus est ad soceros suos : 15invenitque eos incolumes in senectute bona : et curam eorum gessit, et ipse clausit oculos eorum : et omnem hreditatem domus Raguelis ipse percepit : viditque quintam generationem, filios filiorum suorum. 16Et completis annis nonaginta novem in timore Domini, cum gaudio sepelierunt eum. 17Omnis autem cognatio ejus et omnis generatio ejus in bona vita et in sancta conversatione permansit, ita ut accepti essent tam Deo quam hominibus, et cunctis habitantibus in terra.