1[Deus patrum meorum, et Domine misericordi,qui fecisti omnia verbo tuo, 2et sapientia tua constituisti hominem,ut dominaretur creatur qu a te facta est, 3ut disponat orbem terrarum in quitate et justitia,et in directione cordis judicium judicet : 4da mihi sedium tuarum assistricem sapientiam,et noli me reprobare a pueris tuis : 5quoniam servus tuus sum ego, et filius ancill tu ;homo infirmus, et exigui temporis,et minor ad intellectum judicii et legum. 6Nam etsi quis erit consummatus inter filios hominum,si ab illo abfuerit sapientia tua, in nihilum computabitur. 7Tu elegisti me regem populo tuo,et judicem filiorum tuorum et filiarum : 8et dixisti me dificare templum in monte sancto tuo,et in civitate habitationis tu altare :similitudinem tabernaculi sancti tui quod prparasti ab initio. 9Et tecum sapientia tua, qu novit opera tua,qu et affuit tunc cum orbem terrarum faceres,et sciebat quid esset placitum oculis tuis,et quid directum in prceptis tuis. 10Mitte illam de clis sanctis tuis,et a sede magnitudinis tu,ut mecum sit et mecum laboret,ut sciam quid acceptum sit apud te : 11scit enim illa omnia, et intelligit,et deducet me in operibus meis sobrie,et custodiet me in sua potentia. 12Et erunt accepta opera mea,et disponam populum tuum juste,et ero dignus sedium patris mei. 13Quis enim hominum poterit scire consilium Dei ?aut quis poterit cogitare quid velit Deus ? 14Cogitationes enim mortalium timid,et incert providenti nostr ; 15corpus enim quod corrumpitur aggravat animam,et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem. 16Et difficile stimamus qu in terra sunt,et qu in prospectu sunt invenimus cum labore :qu autem in clis sunt, quis investigabit ? 17Sensum autem tuum, quis sciet, nisi tu dederis sapientiam,et miseris spiritum sanctum tuum de altissimis, 18et sic correct sint semit eorum qui sunt in terris,et qu tibi placent didicerint homines ? 19Nam per sapientiam sanati suntquicumque placuerunt tibi, Domine, a principio.]