1Chwal, duszo moja! Pana. Chwalić będę Pana, pókim żyw; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje. 2Nie ufajcie w książętach, ani w żadnym synu ludzkim, w którym nie masz wybawienia. 3Wynijdzie duch jego, i nawróci się do ziemi swojej; w onże dzień zginą wszystkie myśli jego. 4Błogosławiony, którego Bóg Jakóbowy jest pomocnikiem, którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego; 5Który uczynił niebo, i ziemię, morze, i wszystko, co w nich jest, który przestrzega prawdy aż na wieki; 6Który czyni sprawiedliwość ukrzywdzonym, i daje chleb zgłodniałym; Pan rozwiązuje więźniów. 7Pan otwiera oczy ślepych; Pan podnosi upadłych; Pan miłuje sprawiedliwych. 8Pan strzeże przychodniów, sierotce i wdowie pomaga; ale drogę niepobożnych podwraca. 9Pan będzie królował na wieki; Bóg twój, o Syonie! od narodu do narodu. Halleluja.